vast in de jungle en andere avonturen

Hola Amigos,

de laatste week is aangebroken. Ik ben al weer drie weken in Bolivia. Na Arequipa zijn we naar Puno gegaan (Yvonne, Marco en ik) aan het Titicacameer aan de kant van Peru. Daar zijn we een nachtje gebleven, zodat we de volgende morgen vandaar uit naar de floating Islands konden gaan. dat zijn eilanden van riet die mensen zelf gemaakt hebben en waar ze ook op leven. Nu doen ze dat eigenlijk alleen nog voor het tourisme en daarom vond ik het ook niet zo leuk. Het was wel apart om te zien, maar het was net een drijvend pretpark. Allemaal zo gemaakt voor de touristen. Daarna zijn we meteen doorgegeaan naar Copacobana, ook aan Titicacameer, maar aan de Bolivia kant. Het is een klein touristisch dorpje, wel aardig. Elke maandag, woensdag en vrijdag hebben ze er geen stroom vanwege technische redenen, maar eigenlijk hadden ze tussendoor ook vaak geen stroom. lekker handig! Vandaaruit zijn we naar Isla del Sol gegaan, een eiland in de buurt. Ondertussen had een vriend van Marco zich bij ons gevoegd en hadden we Stephanie ontmoet ( een zwitsers meisje), dus we waren met een leuk groepje. Op Isla del Sol hebben we een nachtje overnacht en de volgende morgen zijn we van Noord naar Zuid gelopen. jammer dat we niet zo´n mooi weer hadden. Ik was niet heel erg onder de indruk van het eiland. In Copacabana vindt elke dag een auto zegening plaats. Dat is erg grappig om te zien. De auto´s komen helemaal versierd voorrijden voor de immense kerk. Ze worden ingespoten met champagne of bier en dan gaat de prietser ze zegenen en ook de mensen die erbij horen. Je lacht je rot.
Na Copacobana door naar La Paz. Een erg leuke stad met een vrij modern centrum met wolkenkrabbers en daartussen dan allemaal mensen in klederdracht die van alles op straat verkopen. Erg bijzonder en erg grote contrasten. Daar zijn we weer opgesplitst. Yvonne, Ellen (die zich ergens weer bij ons gevoegd had) en ik zijnvanuit La Paz naar Rurrenabaque gevlogen, in de jungle in het noorden van Bolivia. De vlucht heen had al een dag vertraging vanwege het weer. Vanuit Rurrenabaque hebben we een driedaagse tocht gedaan door de pampa. De pampa is minder dicht dan de jungle. De bomen zijn met name verzameld langs de rivier, waardoor het makkelijker is dieren te zien. We hebben dan ook veel verschillende dieren gezien. Apen, alligators, papagaaien, toekan, luiaard, dolfijnen, etc. ik vond het geweldig. Ik heb zelfs met de dolfijnen gezwommen. Jammer dat ik ze niet heb kunnen aanraken, maar zij hebben mij wel aangeraakt. het water was heel zwart, waardoor ik ze niet kon zien, dat was wel een beetje spannend. Ook zaten er heel veel musquitos. Dat was wat minder. Na drie dagen zaten we allemaal onder, hoeveel anti insectenspul we ook hadden gebruikt, je vergeet toch altijd een klein stukje, waar je dan later achterkomt (bijv. als je naar de wc bent geweest!). Terug van de pampastocht zouden we meteen de volgende dag terugvliegen naar La Paz, maar helaas het was slecht weer, ook de dag erna en de dag daarna... Er was niet heel veel te doen in Rurrenabaque en ons geld begon langzaam op te raken (er was nauurlijk geen pinautomaat), dus hebben we besloten met een jeep terug te gaan. Nou, dat was een verhaal apart. Om 12 uur ´s ochtends zijn we vertrokken, we zouden er 12 uur over doen, maar kwamen pas om 6 uur ´s ochtends aan in La Paz. De chauffeur had besloten de oude, onverharde,meest gevaarlijke weg van de wereld te nemen in plaats van de nieuwe verharde. Hij zei dat dat beter was. Maar toen het donker werd en erg mistig en de chauffeur steeds meer cocabladeren op had en al langer dan 12 uur aan het stuur zat begonnen we toch te twijfelen. Toen waren er ook nog rotsblokken en boomstronken van de berg naar beneden gekomen, maar de chauffeur dacht dat hij die wel aan de kant kon krijgen, maar na een uur graven en bikken en toch proberen eroverheen te rijden, moest hij toch toegeven dat het niet ging. Daarna hebben we hem voor het blok gezet. De andere man die erbij was heeft het stuur overgenomen en we zijn teruggereden om over de verharde weg te gaan. Dat was een stuk beter, maar of het nou slim was te eisen dat de ander zou rijden weet ik niet. het leek alsof het een van de eerste keren was dat hij auto rijdt. Maar goed, uiteindelijk zijn we veilig aangekomen in La Paz. Helemaal gebroken, want die jeeps hier zijn niet echt comfortabel.
Dezelfde avond heb ik de bus gepakt naar Uyuni. Ze hebben hier nauwelijks verharde wegen, dus met een bus uren lang over een onverharde weg. Dat blijft toch verbazen, vind ik. Daar ben ik vanmorgen om 8 uur aangekomen en ben nu aan het wachten totdat mijn tour over de zoutvlaktes begint. Ik ben erg benieuwd. Wel jammer dat het weer erg veel in een jeep zitten is, maar heb nu niet zoveel keus meer. Heb een beetje haast gekregen. door mijn vertraging in de jungle heb ik nu geen gelegenheid meer om naar Potosi of Sucre te gaan. Maar ja, ik heb zoveel andere mooie dingen gezien.

Nou allemaal, tot gauw.

Liefs Sjoukje