Kust en woestijn

Hola amigos,

Heb ondetussen bijna heel Peru alweer doorkruist. Ik ben maar één nacht in Loja, zuid-ecuador, gebleven. Er was niet zoveel te zien en ik verbleef in een erg troosteloos hostal, waar ik zo snel mogelijk weer weg wilde. Van daaruit ben ik doorgegaan naar Vilcabamba een klein plaatsje net onder Loja, wat bekend staat omdat de mensen daar zo oud worden. Hierover bestaan verschillende theoriën, maar het water schijnt er één oorzaak van te zijn. In Vilcabamba in een erg mooi hostal gelogeerd, met zwembad, bar, hangmatten en restaurant met uitzicht over mooie bergen. Daar twee leuke meiden leren kennen, Yvonne uit Duitsland en Ellen uit Noorwegen. Met hen een mooie wandeling door de bergen daar gedaan, genaamd de Mandango loop. En zelfs, jaja, een tocht ter paard gedaan. Hoe hard ik ook heb geroepen dat ik dat niet zou doen, vond ik toch dat ik het moest proberen. En ik vond het zelfs erg leuk, soms wel een beetje eng, omdat de paden erg steil waren en omdat het zadel zo bewoog als ik galoppeerde (volgens mij hoort dat niet!?). Heb er twee schaafwonden op mijn billen aan overgehouden, maar die zijn ondertussen ook weer over.
Diezelfde avond zijn we vertrokken naar Peru. Dat was niet zo fijn, 17 ur reizen in de bus met open billen. Ik ben met Yvonne en Ellen naar Peru gegaan. De grens overgang was ook weer een bijzondere ervaring. Je rijdt met de bus tot de grens, daar moet je uitstappen. Bij drie verschillende loketten moet je je naam, leeftijd, beroep en paspoortnummer doorgeven. Bij het eerste loket zit een soldaat achter een computer, die alles noteert. Daarna loop je de grens over. Bij het tweede loket zat een sjagrijnige man die hetzelfde noteert, en bij het derde wordt weer dezelfde informatie in een heel groot boek geschreven. Ben benieuwd of ze het ooit nog terug kunnen vinden als dat nodig mocht zijn. Erg goed in effectieve administratie zijn ze hier niet. Maar toen waren we dus in Peru. We zijn meteen doorgereisd naar huanchaco, een klein badplaatsje net boven Trojillo in Noord-Peru. Daar in de buurt zijn piramides en opgravingen uit de pre-incatijd. Dat was interessant om te zien. Nog een erg leuk feestje daar gehad, waar we een zwitserse jongen tegenkwamen, Marco,die we al kenden uit Vilcabamba. Ook eindelijk een keer echt goed salsa gedanst. Dus ze kunnen het hier wel! Met Marco ben ik doorgereist naar huaraz, een plaatsje midden in de bergen, naar het schijnt. Het was er zo´n slecht weer dat wij de bergen niet hebben gezien. Daarom maar besloten daar maar gauw weer weg te gaan. Ik was ondertussen ook ziek geworden, misselijk, overgeven en diaree, zoals iedereen op reis wel een keer heeft. Maar je kan hier gewoon antibiotica bij de apotheek kopen. Ook kreeg ik een literfles met een roze drankje, wat er erg desinfecterend uitzag, die binnen 24 uur op moest. Ik heb alles volgens voorschriften gebruikt en voel me nu weer een stuk beter. Ziek zijn op reis is niet zo leuk, dat maakt wel dat je een beetje heimwee krijgt. Maar ook dat gaat dan gelukkig weer over. Ondertussen waren Yvonne en Ellen ook weer in Huaraz. Yvonne heeft zich bij ons aangesloten en Ellen is teruggegaan, omdat ze een leuke jongen had leren kennen. We Yvonnen en ik zijn met zijn tweëen naar Huacachina gegaan, een plaatsje in een oase in de woestijn net onder Ica. Daar was het heerlijk vakantie vieren. Weer een hostal met een zwembad, hangmatten en een bar. Het is een erg klein dorpje met eigenlijk alleen maar touristen, maar wel even lekker. We hebben met een buggy door de zandduinen gecrost, echt gaaf, net een achtbaan. Ook hebben we geprobeerd te sandboarden. Dat vond ik erg lastig. Heb het staand geprobeerd en dat lukte een beetje. Maar de meeste duinen heb ik liggend op mijn buik gedaan, dat ging erg hard en was erg gaaf. Wel een keer bijzonder om te zien, zo´n grote vlakte met alleen maar duinen en zand en heel af en toe ineens een oase. Marco was een dag naar Lima gegaan, maar heeft zich weer bij ons gevoegd en ondertussen reist er ook een Engelse jongen, Bob, met ons mee. Erg leuk dat dat allemaal zo makkelijk gaat. En iedereen doet zo´n beetje dezelfde route, dus je komt elkaar steeds weer tegen. Nu zijn we een dag in Nazca. Vanmorgen zijn we in een klein vliegtuigje over de Nazca lijnen gevolgen. Dat zijn figuren die in de grond zijn gemaakt. Er zijn veel onderzoeken naar gedaan, maar het is niet bekend hoe dat ze er gekomen zijn. Er zijn verschillende theoriën over, misschien waren het irrigatiekanalen gemaakt door de nazca´s of toch buitenaardse wezens. de figuren zijn alleen vanuit de lucht echt goed te herkennen en zijn allemaal geometrisch. Erg bijzonder. Vamaond gaan we verder met de bus naar Cuzco. deze keer hebben we een wat luxere bus gereserveerd, met semi-camas(halfbedden). We moeten 14 of 15 uur in de bus zitten, dus dat mag dan ook wel een keer. De lange afstandsbussen in Peru zijn over het algemeen toch wel erg goed, moet ik zeggen. Ik wilde eigenlijk eerst naar Arequipa gaan, maar omdat de anderen allemaal eerst naar Cuzco wilden, ga ik maar met hen mee. Dat is toch wel net zo gezellig.
Zo, dat waren de afgelopen twee weken in een notendop (met of zonder n?). Nog wat foto´s erbij voor de finishing touch en tot de volgende keer maar weer.

Liefs Sjoukje