Inca trail

Hebben jullie de foto´s gezien??


Hola Amigos,

Na Nazca zijn we dus naar Cuzco gegaan. Een erg touristische stad, omdat er zoveel Inca ruïnes en natuurlijk de Machu Pichu, zijn. We hebben in een erg groot hostal gelogeerd, waar al de ´party people´ waren, die er bijna allemaal vooral niet gewoon uit willen zien, dus roze hanenkammen, piercings, etc. Maar ze hadden er heerlijke bedden, die heerlijk fris roken en met echte donzige dekbedden, daar valt natuurlijk ook veel voor te zeggen. En het was wel een goede plek met mensen in contact e komen.
Het is regenseizoen in Cuzco, maar we wilden toch graag een trekking maken richting Machu Pichu. Na bij een aantal bureaus gechekt te hebben, bleek dat we binnen 4 dagen nog een Inca Trek konden lopen voor niet al te veel geld. Dat hebben we, Yvonne en ik, besloten te doen. We hadden nog drie dagen te overbruggen in Cuzco. Een dag ben ik naar 4 ruïnes in de buurt van Cuzco geweest. Dat was alvast een voorproefje. Een van de ruïnes was al vrij indrukwekkend. Deze heet Sachsawaman, dat spreek je ongeveer uit als 'sexy woman´. Daar hebben we dus ook al wat plezier om gehad. Ook een avond uit geweest. Je werd gewoon bestormd en omsingeld door mensen die allemaal willen dat je naar hun bar komt. Een erg agressief touristenbeleid hier. Het voordeel daarvan is, dat je in elke bar een gratis cocktail krijgt, maar verder is het vooral vervelend. In de bars waren alleen touristen en elke bar was hetzelfde. Ik was in eerste instantie niet erg onder de indruk van Cuzco, waarschijnlijk hd de vele regen daar ook mee te maken.
Uiteindelijk was de dag aangebroken van de Inca Trail. We zouden tussen 6 en 6.30 uur worden opgehaald. Tegen 7 uur werden we toch wat ongerust. Waren we toch niet opgelicht? Maar om 7.30 uur kwamen ze ons ophalen, alsof er niets aan de hand was. Daana met de bus naar het beginpunt, waar we bamboe wandelstokken en cocabladeren hebben gekocht. Die schijnen te helpen tegen hoogteziekte en worden hier algemeen gebruikt. Ook hebben we daar eerst geluncht, voodat we konden beginnen. De groepen worden gedoseerd binnen gelaten, zodat je niet steeds met zijn allen bij elkaar loopt. En dat is wel net zo prettig. De eerste dag een uur of vijf gelopen, dat was al een behoorlijke klim. We hadden een kamp in een heel klein dorpje, waar onze tenten en de thee al klaar stonden. Onze spullen werden door porters (dragers)gedragen. Zij maken ook al het eten klaar en zetten de tenten op. Echt ongelooflijk wat zij doen. Elke dag werden we wakker gemaakt met een kopje coca thee, daarna kregen we een uitgebreid ontbijt met omelet of panne(n)koek. Dan gingen wij lopen en ruimden de porters het hele kamp op. Dan haalden ze ons in, met 25 kilo op hun rug, zodat ze gauw de lunch klaar konden maken. Dat was altijd soep, een hoofdgerecht en thee. Dan gingen we weer lopen en ruimden zij alles op en haalden ons weer in. Als we dan bij het eindkamp kwamen, stonden de tentjes al klaar en stond de thee met koekjes en popcorn al te wachten. Dan hadden we tijd om te rusten om ´s avonds weer een uitgebreide maaltijd te krijgen. En de hele Inca Trail doen zij dan op sandalen. Echt ongelooflijk.
Maar de eerte nacht sliepen we dus in een klein kamp bij een dorpje met een paar huizen. Bijzonder om te zien hoe mensen daar leven. Geen electriciteit en één kraan voor het hele dorpje. In de woonkamer annex keuken lopen cavia´s rond om de kwade geesten buiten te houden. Wij hadden dus ook geen water om ons te wassen en om de wc mee door te spoelen. je kunt je voorstellen hoe dat er uit gezien moet hebben. Maar dan is de natuur een pima oplossing. De tweede dag was erg zwaar. We zijn om 6.00 uur begonnen met lopen, eerst moesten we 1200 meter stijgen. En de inca´s hebben prachtige gebouwen gemaakt, maar de wegen laten wat te wensen over. Het waren bijna continu treden, maar dan natuurlijk geen gelijke, maar erg rotsige. Je kon op den duur alleen nog maar voetje voor voetje omhoog komen. Dat kwam waarschijnlijk ook door de hoogte. Het hoogste punt was 4200 meter. Eenmaal boven een prachtig uitzicht! Maar dan weer naar beneden, een trap van 1000 soortgelijke treden. Dat was ook niet makkelijk. Gelukkig werden we weer goed verzorgd toen we aankwamen. De derde dag was langer lopen, maar wel makkelijker. Minder stijl stijgen en dalen. Die dag eindigden we met zijn allen bij een restaurant, waar een paar warme douches waren. Dat was erg fijn. Wel even in de rij staan, maar dat heb je er dan wel voor over. Die avond kregen we een feestmaaltijd en hebben we de porters bedankt en een fooi gegeven. We gingen wel om 9.00 uur naar bed! Om 4.00 uur werden we voor het laatst gewekt. Het was nog twee uur lopen naar Inti Punku, de plek waar je de zonsopkomst boven Machu Pichu kunt zien. Dat was een beetje teleursellend, omdat we toen echt in een rij achter elkaar aan liepen en iederen haast had om boven te komen. En eenmaal boven.... niets, alleen wolken. Jammer, maar wel te verwachten. Het is nu eenmaal regenseizoen en we hadden al zo´n mazzel met het weer gehad, namelijk helemaal geen regen alleen de laatste nacht. Toen we eenmaal in Machu Pichu waren trokken de wolken langzaam weg en hebben we alles toch goed kunnen zien. En dat was erg speciaal. Wat een bijzonder fenomeen! En doordat je er zoveel voor gedaan hebt om er te komen, voelt het nog meer bijzonder. We hebben eerst een rondleiding met een gids gehad en hebben er toen nog lang rondgelopen. Nog een kleine berg beklommem om een mooi uitzicht te hebben. Geweldig! Alleen tegen 12.00 uur begint het echt druk te worden. De bussen vol groepen (met felgekleurde trainigspakken) komen dan. Toen zijn we maar zo snel mogelijk weggegaan.
Daarna nog een dag doorgebracht in Cuzco, waar nu ook de zon scheen en we wat meer konden genieten van de toch wel hele mooie stad. ´s Avonds met de nachtbus vetrokken naar Arequipa. Daar ben ik nu nog. Een mooie stad. Hier wilden we ook een trekking doen, maar na wat rondgevraagd te hebben, besloten dit niet te doen, omdat we het idee hebben dat het gaat tegen vallen na de Inca Trail. Wel een erg mooi klooster gezien, eigenlijk net een dorp in een stad en naar een museum geweest met een erg bekende mummy, Juanita genaamd. Morgen gaan we verder naar Lago Titicaca tegen Bolivi aan. Eerst aan de Peru kant en daarna de Bolivia kant. Dan nog drie weken in Bolivia. Het wordt keuzes maken, denk ik, in wat ik nog wil zien.
Zo, jullie zijn weer op de hoogte. Ik kijk weer vol smart uit naar jullie reacties. De foto´s zal ik een andere keer plaatsen, heb nu een eetafspraak en geen tijd meer daarvoor.


Tot gauw weer,

liefs Sjoukje


p.s. Karel, bedankt voor het uitlenen van je lange ondergoed. Het heeft me in de nachten bij de incatrail lekker warm gehouden!